Թուրքական իշխանական մեդիադաշտը տևական ժամանակ է, ինչ սկսել է արշավ ՀՀ-ի դեմ։

Թույն ու թարախը կրկին ժայթքեց։ Պատրաստվե՛ք ատելությամբ լի մայիսի, բոլոր կողմերի բորենիները պիտի հոշոտեն իրար, ու լույսը պիտի խավարի այդ ամպերի մեջ։ Վարձկան մամուլը պիտի աշխատի ինտենսիվ, որ արանքում մի քանի հավասարակշռված վերլուծություն էլ չգտնեք հանկարծ։

Մինչ վարչապետ կոչեցյալն «իրական ու պատմական Հայաստանների» միջև սահմանագծմամբ է զբաղված, սեփական ժողովրդին էլ խորհուրդ է տալիս ջնջել ու մոռանալ անցյալը, ապրել այսօրվա օրով, երջանիկ լինել, որ ադրբեջանցիները գալու են մեզ հետ կողք-կողքի ապրեն, հետներն էլ առևտուր անենք, Ալիևն այսօր հողին հավասարեցրեց Ստեփանակերտի հերոսների պանթեոնն ու Շուշիի Ղազանչեցոց գերեզմանոցը: Մի քանի ամիս առաջ արդեն իսկ պղծել ու քարուքանդ էր արվել Հաթերքի գերեզմանատունը:

Ոչ թե Հայաստանի սահմաններն են վերարտադրվելու (ինչպես ճղճղում է կապիտուլյանտը), այլ` 1. Քրիստոնեությունն ենք վերընդունելու,

Նրանց համար, ովքեր ասում են, որ եկեղեցին չի կարող հասնել հաջողության՝ դրվագ պատմությունից: Կիպրոսի նախկին նախագահ, արքեպիսկոպոս Մակարիոս 3-րդ Սրբազան։ 1950-ական թվականներին նա դարձավ անկախացման շարժման առաջնորդ...

ՈՒնենք 4 օր Հանրապետության Հրապարակում տեղծելու իրական մաքուր հարթակ, որտեղ դիմավորելու ենք Տավուշից եկող ՀԱՆՈՒՆԻ երթը, Սրբազանի գլխավորությամբ:

Տեսեք, որ սրանց թիրախում ոչ թե անհատապես որևէ հոգևորական է, այլ Հայ Առաքելական եկեղեցին առհասարակ: «Ծիծ անին», ով Վազգենի քրոջ մոտ է աշխատում, միանում է հակաեկեղեցական արշավին։

Նիկոլ Անհողի իշխանության ներկայացուցիչներից, նիկոլականներից, ժեխից, փթիրից, իշխանական ԶԼՄ-ներ կոչվող «աղբից», իշխանական լրագրող կոչվածներից, տարատեսակ մերձնիկոլական գործիչ-գործիքներից, տգետ, անհայրենիք զանգցածից և «զիբիլից» զատ մի քանի ժամ է Բագրատ Սրբազանին հուժկու թիրախավորել են բազմաթիվ ադրբեջանական ԶԼՄ-ներ և ալիևյան գործիչներ, որոնց բառապաշարը և բառամթերքը ոչնչով չի տարբերվում վերը նշվածների բառապաշարից և զրպարտչական նյութերից:

Հա, բա իրենք էլ պիտի միանան, բա ո՞նց։ Եթե բոլոր նախկին նիկոլականներին սկսեք լարել, ո՞վ է մնալու։ 2018-ին 200, թե՞ 500, լավ, ասենք, 1000 մարդ էր հակա։ Միայն իրե՞նք մնան...

Կնքահայր էի: Որոշեցինք սանիկներիս մկրտության արարողությունը Սևանի կղզու եկեղեցում անել: Առավոտյան մի քանի մեքենաներով ճամփա ընկանք: Տեղ հասանք, բարձրացանք կղզի և… այ քեզ անակնկալ, պարզվեց՝ ոչ մի հոգևորական չկա: Մոմավաճառն ասաց, որ միայն շաբաթ-կիրակի են տեղում լինում: Շատ տհաճ իրավիճակ էր: Չգիտեի, թե ինչ էր պետք անել: